Ο Πύργος είναι πόλη της Δυτικής Πελοποννήσου και πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας. Ο νέος Δήμος Πύργου, όπως προέκυψε από το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Πύργου, Ωλένης, Βώλακος και Ιαρδάνου, έχει έκταση 455,12 τ.χλμ.., ενώ ο Νομός Ηλείας έχει συνολική έκταση 2.618 τ.χλμ.. Η πόλη του Πύργου απέχει 13,7 χλμ. από το λιμάνι του Κατάκολου και 19 χλμ. από την Αρχαία Ολυμπία. Η πόλη του Πύργου βρίσκεται πάνω σε επτά λοφίσκους στο νοτιοδυτικό τμήμα του Νομού Ηλείας σε απόσταση περίπου πέντε χιλιομέτρων από τη θάλασσα και σε υψόμετρο δεκατριών μέτρων.

Ιστορία

    Στον ίδιο χώρο που βρίσκεται ο Πύργος σήμερα, τοποθετείται η Αρχαία πόλη Δυσπόντιοι. Στα περίχωρα του Πύργου ήταν η αρχαία πόλη Λέτρινα. Η ονομασία της πόλης προέρχεται απο τον πύργο που είχε κατασκευάσει, το 1512, στην θέση του Επαρχείου ο Μπέης της ευρύτερης περιοχής Γεώργιος Τσερνωτάς. Κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας ο Πύργος ήταν ενδιάμεσος σταθμός διερχόμενων εμπόρων με κατεύθυνση προς τη Ζάκυνθο. Οι πρώτοι οικιστές ήταν οι Βιλαεταίοι και οι Αχολαίοι. Στην διάρκεια των Ορλωφικών σχηματίστηκε προσωρινή διοίκηση κατά το σύστημα της Επτανήσου. Κατά την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Πύργος είχε ειδική μεταχείριση λόγω φορολογικών προνομίων που είχε παραχωρήσει η τουρκική διοίκηση. Στις 29 Μαρτίου 1821 ο οπλαρχηγός του Πύργου, Χαράλαμπος Βιλαέτης, ύψωσε την Ελληνική σημαία και ξεσήκωσε τους κατοίκους σε εξέγερση κατά των Τούρκων. Η πόλη γνώρισε μια μεγάλη καταστροφή τον Νοέμβριο του 1825 από τον Ιμπραήμ Πασά. Οι δημογέροντες του Πύργου στις 26 Ιουλίου του 1830 ζήτησαν να αποσταλεί αρχιτέκτονας για να συντάξει το σχέδιο της πόλης καθώς και την δημιουργία λιμανιού στο Κατάκολο. Σημαντικός Πυργιώτης ήταν ο Μιλτιάδης Ιατρίδης, κυβερνήτης του θρυλικού υποβρυχίου Παπανικολής κατά την περίοδο της Κατοχής.

    Η παραγωγή της σταφίδας κατά το παρελθόν (ιδιαίτερα τον 19ο και 20ο αιώνα) αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης της περιοχής.Το 1925 αποφασίστηκε η ίδρυση του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, εποπτευόμενου από το κράτος, με την ονομασία «Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός» (Α.Σ.Ο.) με σκοπό την προστασία της καλλιέργειας και εμπορίας της Κορινθιακής Σταφίδας, ο οποίος λειτούργησε μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1997.