Η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει μακραίωνη ιστορία και κτίστηκε επί των Βυζαντινών αυτοκρατόρων Κομνηνών. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Λεοντάρι, στον δρόμο Λεονταρίου-Σπάρτης και απέχει 6χλμ. από το Λεοντάρι και 4χλμ. από το χωριό Φαλαισία. Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και αρχικά ήταν ανδρική μονή. Χαρακτηρίζεται από κτίσμα-πύργο με πολεμίστρες ύψους 10μ.

Η μονή λεηλατήθηκε το 1770 κατά τα Ορλωφικά από τους Τούρκους, οι οποίοι σκότωσαν όλους τους μοναχούς και κατέστρεψαν τις τοιχογραφίες. Όμως, αντιστάθηκε σθεναρά κατά την επέλαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο με τους μοναχούς να θυσιάζουν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το μοναστήρι. Το 1831, πάνω στο κατεστραμμένο τέμπλο του πυρπολημένου καθολικού κρεμάστηκε η φορητή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας (διαστάσεων 100Χ75εκ.), την οποία αποκάλεσαν «Μεγαλομάτα». Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η μονή προσέφερε ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία της στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Το 1935 έγινε γυναικεία και το 1984 ανακαινίστηκε διότι εγκαταστάθηκε στη μονή μια ομάδα από ιδιαίτερα δραστήριες μοναχές, οι οποίες φρόντισαν για την αναπαλαίωση των κτισμάτων.

Στο μοναστήρι λειτουργεί εργαστήριο βιβλιοδεσίας. Ένα από τα έργα του είναι η έκδοση «Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών» με το αυθεντικό κείμενο περί Φιλοκαλίας του 1782 μεταφρασμένο στα νέα ελληνικά. Στην είσοδο της μονής υπάρχει ο ναός του Αγ. Αλεξίου, ενώ ο ναός του νεκροταφείου είναι αφιερωμένος στους Αγίους Νεομάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Στο μετόχι του μοναστηριού υπάρχει ο παραδοσιακός υδρόμυλος και ο ναός του Τιμίου Προδρόμου που εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Η μονή εορτάζει στις 23 Αυγούστου.