Μικρή πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 15μ. και έχει 2400 κατοίκους. Απέχει 52χλμ. από την Καλαμάτα και είναι κτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από το ομώνυμο λιμάνι. Παλαιότερα ονομαζόταν Νεόκαστρο ή Νιόκαστρο ή Ναβαρίνο, απ’ όπου και η ονομασία της γνωστής ναυμαχίας. Ο όρμος του Ναβαρίνου, η είσοδος του οποίου προστατεύεται από την νήσο Σφακτηρία, αποτελεί ένα αρκετά μεγάλο και ασφαλές λιμάνι. Η πόλη κοσμείται με κομψά νεοκλασικά κτήρια. Το Αρχαιολογικό Μουσείο της παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ πανέμορφο είναι και το ενετικό φρούριο Νιόκαστρο. Εντός του φρουρίου βρίσκεται ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που κάποτε υπήρξε τζαμί.
Στην περιοχή της Πύλου έχουν ανακαλυφθεί αρχαία ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας.
Κατά τα Ομηρικά χρόνια, βασιλιάς της Πύλου ήταν ο Νέστορας, ο σοφότερος Αχαιός ηγεμόνας, που έλαβε μέρος και στον Τρωικό Πόλεμο. Το βασίλειό του υπήρξε το ισχυρότερο της εποχής μετά τις Μυκήνες του Αγαμέμνονα. Σε απόσταση 17χλμ. βορείως της σύγχρονης πόλης ανακαλύφθηκε το ανάκτορό του με εντυπωσιακά δάπεδα και τοιχογραφίες, το μοναδικό μυκηναϊκό ανάκτορο χωρίς τείχη.
Το Κάστρο ή Νιόκαστρο κτίστηκε από τους Οθωμανούς το 1572 μετά την ήττα τους στην ναυμαχία της Ναυπάκτου. Το κράτησαν στα χέρια τους για ένα περίπου αιώνα μέχρι να περάσει στους Ενετούς (1686-1715). Μετά τα Ορλωφικά (1715), το κάστρο επανήλθε στους Οθωμανούς, οι οποίοι ανακατέλαβαν την περιοχή. Το Κάστρο καταλήφθηκε από τους Έλληνες στην αρχή της Επανάστασης και ανακαταλήφθηκε από τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ το 1825. Στον κόλπο του Ναβαρίνου, το 1827, έλαβε χώρα μια από τις σπουδαιότερες συγκρούσεις ανάμεσα στον οθωμανικό στόλο και τον συμμαχικό Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων. Ο τουρκικός στόλος έπαθε τρομακτικές απώλειες (σε πλοία και ανθρώπινες ζωές), ενώ οι σύμμαχοι κατατρόπωσαν τον εχθρό με ελάχιστες απώλειες. Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου υπήρξε το γεγονός που αποτέλεσε την αρχή του τέλους της οθωμανικής αυτοκρατορίας και ένα σημαντικό βήμα των Ελλήνων προς την ανάκτηση της ανεξαρτησίας τους.
Άλλο αξιοθέατο είναι ο Στρατώνας του Μαιζώνος. Ο Γάλλος στρατάρχης Νικολά Ζοζέφ Μαιζόν, επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο από το 1827 μέχρι το 1830, χρονολογία απελευθέρωσης της περιοχής, το έκτισε δίπλα στο Νιόκαστρο την σημερινή πόλη της Πύλου. Στο κτήριο φιλοξενείται η συλλογή του Γάλλου φιλέλληνα Rene Puaux, ο οποίος την δώρισε στο ελληνικό κράτος.
Στο Αντωνοπούλειο ή Αρχαιολογικό Μουσείο φιλοξενούνται ευρήματα, που ήρθαν στο φως στην περιοχή και χρονολογούνται από την Νεολιθική έως την Ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο. Άλλο αξιοθέατο της πόλης είναι το αναπαλαιωμένο σπίτι του ολυμπιονίκη Κωστή Τσικλητήρα.
Στα περίχωρα της Πύλου, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει περιηγήσεις στο Κάστρο ή Νιόκαστρο, στην Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, σημαντικό υγροβιότοπο όπου υπάρχει και το ιδιωτικό Λαογραφικό Μουσείο του Κώστα Μπαλαφούτη, καθώς και στην παραλία της Βοϊδοκοιλιάς.
Άλλο εντυπωσιακό αξιοθέατο είναι το Πολυλίμνιο, ένα εξαίσιο τοπίο με μικρούς καταρράκτες και αμέτρητες λιμνούλες.
Μέσα στον κόλπο του Ναβαρίνου, μπροστά στην Πύλο, υπάρχουν τρία νησάκια, που μπορεί κανείς να επισκεφτεί με ένα από τα καραβάκια, που αναχωρούν από το λιμάνι γι’ αυτό το σκοπό. Πρόκειται για την Σφακτηρία, το Χελωνάκι και το Φανάρι ή Τσιχλί-Μπαμπά.
Δεξιά του δρόμου Πύλου-Μεθώνης διακρίνεται τμήμα του παλαιού υδραγωγείου «Καμάρες», που εφοδίαζε με νερό την πόλη της Πύλου.
Πολύ κοντά στην Πύλο βρίσκεται και ο καταρράκτης «Καλαμάρη» (για να φτάσει κανείς ως εκεί πρέπει να περπατήσει γύρω στα 15-20 από το σημείο που θα αφήσει το αυτοκίνητό του).
Γνωστό αξιοθέατο είναι και το Σπήλαιο του Νέστορος, όπου κατά την μυθολογία φυλάσσονταν τα βασιλικά βόδια. Εκεί κοντά βρίσκεται και ο θολωτός τάφος (1680-1060 π.Χ.), ο λεγόμενος του Θρασυμήδη, γιού του Νέστορα. Αν και συλημένος απέδωσε σημαντικά ευρήματα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το χωριό Ελαιόφυτο (παλαιότερα Σγράπα) με την εκκλησία της Παναγίας της Σγράπας, κτισμένη γύρω στο 1400. Ο ναός καταστράφηκε και ξανακτίστηκε πολλές φορές, έτσι ο σημερινός χρονολογείται στο 1892. Κτίστηκε από δωρεές, στο ίδιο σημείο με τον παλαιότερο, καθώς εκεί είχε βρεθεί η εικόνα της Παναγίας.