Το Κάστρο Καλαβρύτων βρίσκεται στην κορυφή ενός πετρώδους λόφου στα ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων. Μέσα στον οχυρωμένο χώρο υπάρχουν δεξαμενές νερού, οικίες, καθώς και δύο πύργοι. Κτίστηκε το 1208 από τον πρώτο Βαρόνο των Καλαβρύτων Όθων ντε Τουρνέ (Othon de Tournay). Το 1263 το κάστρο κατέλαβαν οι Βυζαντινοί, ενώ το 1400 πουλήθηκε στους Ιωαννίτες ιππότες της Ρόδου. Το κράτησαν μέχρι το 1404, χρονολογία κατά την οποία περιέρχεται στην εξουσία των Βυζαντινών. Το 1458 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους, το 1459 επανέρχεται στα χέρια του Θωμά Παλαιολόγου και τον επόμενο χρόνο ξαναπέφτει στα χέρια των Τούρκων. Στη διάρκεια των ετών που ακολουθούν καταλαμβάνεται από Ενετούς και Τούρκους εναλλάξ. Το 1715 περνάει οριστικά στους Τούρκους όπου και παραμένει μέχρι το 1821 όπου περιέρχεται στην κατοχή των Ελλήνων.
Το κάστρο βρίσκεται σε υψόμετρο 1.170μ. Στη θέση του υπήρχε η ακρόπολη της αρχαίας Κύναιθας ενώ σε ανασκαφές που έγιναν το 1961 στη θέση Κιούπια βρέθηκαν σε ταφικό πιθάρι χάλκινες κνημίδες, σιδερένιο ξίφος, αιχμές ακοντίων, καθώς και κράνος ιλλυρικού τύπου, τα οποία χρονολογούνται από τους ύστερους γεωμετρικούς χρόνους.