Η Μονή των Αγ. Αναργύρων βρίσκεται στον μυχό του νοτίου κόλπου της Ερμιόνης στην Αργολίδα σε απόσταση περίπου 1χλμ. από την παραλία. Κτίστηκε το 1340 από τον Ιωάννη ΣΤ’ Κατακουζηνό πάνω στις ιαματικές πηγές του αρχαίου ναού του Ασκληπιού και ήταν αντρικό μοναστήρι με πολύ μεγάλη περιουσία. Η μονή συγκεντρώνει αρκετό κόσμο από την ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο κυρίως στις εορτές της 1ης Νοεμβρίου και 1ης Ιουλίου.
Οι προσκυνητές έρχονται για να προσευχηθούν αλλά και για να γιατρευτούν καθώς στον προαύλιο χώρο της μονής αναβλύζουν ιαματικά νερά από την πηγή που υπάρχει. Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται ο κύριος ναός ο οποίος απαρτίζεται από τρία μέρη. Το βόρειο μέρος είναι αφιερωμένο στους Αγ. Αναργύρους, το κεντρικό στην Κοίμηση της Θεοτόκου και το νότιο στη γέννηση του Τίμιου Προδρόμου. Ο ναός είναι περιστοιχισμένος από διώροφα κτίρια. Με την πάροδο των χρόνων έγιναν επεμβάσεις στο κτίριο και εν τέλει ο ναός κατέληξε σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο. Το καθολικό του ναού έχει διαστάσεις 15x12,50 μέτρα. Στο εσωτερικό ο νάρθηκας έχει μήκος 4 μέτρων ενώ στα αριστερά του ναού υπάρχει μαρμάρινο εικονοστάσι με την παλαιά δεσποτική εικόνα του Αγ. Αναργύρου.
Ο ναός έχει καταπληκτικές τοιχογραφίες του 16ου και 17ου αιώνα της Κρητικής σχολής. Αυτό, όμως, που έχει την μεγαλύτερη αξία είναι το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο πάνω στο οποίο υπάρχουν πολλές βυζαντινές εικόνες. Στην μονή υπάρχει και βιβλιοθήκη με 1.500 τόμους περίπου διαφόρων θεολογικών, ιστορικών και φιλολογικών εκδόσεων. Στην μονή υπάρχουν τα ερείπια του ναού του Αγ. Ισίδωρου, αλλά και τα παρεκκλήσια του Αγ. Βλασίου, του Αγ. Δημητρίου και της Αγίας Ευπραξίας, καθώς και της Αγίας Τριάδος, ναός του 1500 μ.Χ.
Η μονή προσέφερε πολλά κατά την ελληνική επανάσταση. Με διάταγμα στις 07-10-1833, η μονή διαλύεται διότι έχει λιγότερους από 6 μοναχούς και συνεπώς, το 1850 γίνεται μετόχι της Ιερής Μονής Προφήτη Ηλία Ύδρας και εκποιείται όλη η περιουσία της. Το 1863 οι μοναχοί ζητούν από τον επίσκοπο Ύδρας να κάνει πάλι την Μονή των Αγ. Αναργύρων ανεξάρτητη και έτσι η μονή λειτουργεί εκ νέου. Από το 1864 έως το 1888 επί ηγουμενίας Δωροθέου Δακουντρέ η μονή ανασυγκροτείται και φθάνει τις παλιές της δόξες. Το 1891 ανακαινίσθηκε εκ βάθρων η νότια πλευρά. Το 1893 η μονή Κοιλάδας γίνεται μετόχι της μονής, ενώ το 1896 αποσπάστηκε, και η μονή των Αγ. Αναργύρων απέκτησε ξανά ηγούμενο τον Γρηγόριο Δακουντρέ, αδερφό του προηγούμενου ηγουμένου μέχρι και το 1901. Το 1946 ο επίσκοπος Ύδρας μετατρέπει την μονή σε γυναικεία, η οποία και λειτουργεί μέχρι σήμερα με 7 μοναχές.