Μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου βρίσκεται ένα μικρό νησάκι, όπου το 1473 οι Ενετοί έκτισαν ένα μικρό κάστρο και το ονόμασαν Castello dello Scoglio (Κάστρο του Βράχου). Αργότερα, οι Τούρκοι το ονόμασαν Μπούρτζι, που στα τούρκικα σημαίνει πύργος. Πριν κτιστεί το ενετικό φρούριο υπήρχε βυζαντινός ναός αφιερωμένος στον Αγ. Θεόδωρο. Η σχεδίαση του φρουρίου είχε προσαρμοστεί στο επίμηκες σχήμα της βραχονησίδας. Στο κέντρο υπάρχει τριώροφος πύργος με κινητές σκάλες για λόγους ασφαλείας, ενώ στο υπόγειο του πύργου υπάρχει κυκλική υδατοδεξαμενή. Οι είσοδοι του φρουρίου ήταν από βόρεια και νότια, ενώ υπήρχε και μικρός όρμος για την ασφαλή πρόσβαση στο φρούριο. Μεταξύ φρουρίου και  λιμενοβραχίονα υπήρχε στενή δίοδος, η οποία έκλεινε με αλυσίδα για την ασφάλεια του λιμανιού. Το φρούριο στη διάρκεια της ιστορίας του υπέστη διάφορες τροποποιήσεις. Οι Τούρκοι το κατέλαβαν το 1540 και το περιέβαλαν με τη λεγόμενη πορπορέλα, δηλαδή κατασκεύασαν υποθαλάσσιο φράγμα από πέτρες για να μην είναι δυνατή η προσέγγιση μεγάλων πλοίων. Το 1686 κατελήφθη πάλι από τους Ενετούς, αλλά το 1715 ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων όπου και παρέμεινε μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Την περίοδο 1823-1833, οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις κατέφευγαν για ασφάλεια στο Μπούρτζι κατά τις εμφύλιες διαμάχες τους. Το 1865, το φρούριο αφοπλίστηκε και έγινε τόπος διαμονής των δημίων των καταδικασμένων σε θάνατο έγκλειστων στο φρούριο του Παλαμιδιού. Από το 1930 έως το 1970 λειτουργούσε ως ξενοδοχείο. Σήμερα διατηρείτα σε άριστη κατάσταση. Η πρόσβαση γίνεται με καραβάκια από το λιμάνι του Ναυπλίου και το εισιτήριο κοστίζει 4 ευρώ.